W dzisiejszych czasach łatwo zapomnieć o starszych osobach, budynkach czy przedmiotach. W pogoni za własnymi ambicjami, celami i marzeniami, zapominamy że każdy z nas podlega prawom natury i nieuchronnie dążymy do starości. Chcemy gonić pociąg, którym jest życie, trzymamy się go za wszelką cenę, ale w pewnym momencie musimy wysiąść na jakieś stacji. Od nas zależy, czy ta stacja będzie kolorowa, pełna ludzi, których znamy, kochamy, lubimy, czy może obskurna, z wybitymi szybami i świecąca pustkami. Tą anegdotą, nawiązuje do Grand Seniora w Przemkowie, którego korytarzami mogliśmy się przejść. Mimo, że budynek był pusty, poczuło się tu powiew przemijającego życia. Przemijanie dotyczy też rzeczy, które człowiek tworzy, aby coś utrwalić na dłuższy czas, by służyło wielu pokoleniom. Komercja, ciągły popyt na nowe przedmioty, niszczy w nas szacunek do tego co już mamy oraz umiejętność dbania o to. Można powiedzieć, że pokłosiem tego są m.in. te opuszczone i zniszczone dwory, pałace, budynki. Pamiętajmy i zmieniajmy.
A teraz mniej filozoficznie. Odwiedziliśmy stawy koło Przemkowa z budzącą się do życia przyrodą oraz cztery rezydencje.
